من اون شب کور شبهای سیاهم که فانوسی نمیسوزه به راهم دلم فانوس راهی بی نشونه الهی صبح نیاد و شب بمونه ای آسمون روشن تو این همه ستاره بگو چرا دل من ستاره ای نداره نا مهربون با من هم خدا هم زمونه دنیا به این بزرگی برای من زندونه از عشق بی حاصلم یه مرغ پیره دلم خدایا حیفه تو این جوانی از غم بمیره دلم خدایا اگه بگم چه دیدم از مردم زمونه خودت میگی تو دنیا مرگه که مهربونه تویی ستاره من پنهون نشو تو خونه دنبال تو یه عمره سرم به آسمونه زخم زبون مردم آتیش زده به جونم دلم خوشه که هر شب بیام برات بخونم تا کی باید تو خونه در رو به روم ببندم از بس که گریه کردم یادم رفته بخندم من مرده و تو زنده دنیا بی اعتباره . یادت باشه دل من جز تو کسی نداره

نظرات شما عزیزان:

+ نوشته شده در پنج شنبه 3 اسفند 1391برچسب:,

ساعت 9:38 توسط ﻧﺒﯽ ﺍﻟﻪ ﺍﺳﺪﯼ |

---